M.M.E και επικαιρότυτα

Έχουν περάσει σχεδόν τέσσερις μέρες από το βράδυ του Σαββάτου, όπου ανακοινώθηκε ο τραγικός θάνατος ενός δεκαπεντάχρονου μαθητή από σφαίρα ειδικού φρουρού, ο οποίος έριξε με το όπλο του προς την παρέα τον παιδιών γιατί τον έθιξαν με τα λόγια τους και αποφάσισε πως έπρεπε να τους τιμωρήσει παραδειγματικά κλείνοντας το στόμα ενός από των παιδιών μία για πάντα, ώστε να είναι σίγουρος ότι δεν θα τον προσβάλουν άλλη φορά. 'Όλοι παγώσαμε στο άκουσμα αυτού του τραγικού γεγονότος, κάνεις όμως δεν μπορούσε να φανταστεί πως για πρώτη φορά η μαζεμένη οργή όλων θα έβγαινε στην επιφάνεια και για πρώτη φορά τα πράγματα θα ξέφευγαν από τα όρια!

Μέσα στο κλίμα θλίψης και απογοήτευσης μαθητές και φοιτητές από ολόκληρη την Ελλάδα συντονίζονται, βγαίνουν στους δρόμους, φωνάζουν και διαμαρτύρονται. Συμμετέχουν όλοι ενεργά, πιστεύοντας ότι καθένας από μας θα μπορούσε να βρεθεί στη θέση του νεκρού αγοριού. Η κατάσταση ξεφεύγει... ο πόνος και η θλίψη δίνουν τη θέση τους στην οργή και την επιθυμία για εκδίκηση. Οι νέοι τα βάζουν με την αστυνομία, δεν τη φοβούνται πια, αντιδρούν... αλλά αυτή συνεχίζει το έργο της. Λίγες ώρες μετά το θάνατο του παιδιού έρχονται εικόνες στα μάτια μας με αστυνομικούς να χτυπούν και να κλοτσούν διαδηλωτές. Σίγουρα, πολλοί από αυτούς προκάλεσαν ποικιλοτρόπως τους αστυνομικούς, αλλά ποια είναι τελικά η δουλεία του αστυνομικού; Να προστατεύει τον πολίτη ή να αντιδρά και να τον κακοποιεί, και ακόμη περισσότερο, ακόμη και αν είχε δίκιο να αντιδρά, πράγμα που προσωπικά δεν υποστηρίζω, στην προκειμένη περίπτωση είναι υποχρεωμένος να ακούσει τα πάντα από τους διαδηλωτές και να μην αντιδράσει, γιατί πρέπει να σκεφτεί ότι τη συγκεκριμένη στιγμή εκπροσωπεί τον δολοφόνο του δεκαπεντάχρονου στα μάτια των νέων και πρέπει να ανεχτεί την οργή του.
Βέβαια θα ήταν απόλυτα άδικο να πούμε ότι φταίει ο κάθε αστυνομικός για το ότι ο συγκεκριμένος ειδικός φρουρός σκότωσε τον νεαρό μαθητή, αλλά γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά ότι σε τέτοιες περιπτώσεις μας φταίει ο γενικός θεσμός της αστυνομίας και ο τρόπος που μαθαίνουν να αντιδρούν αυτοί οι "φύλακες" των πολιτών, γιατί το περιστατικό αυτό δεν είναι ένα και μοναδικό αλλά επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά στο πέρασμα των χρόνων, και σε κάθε επανάληψη του οι πολίτες αντιδρούν όλο και ποιο έντονα.

Την ίδια στιγμή, που επικρατεί ο απόλυτος χαμός στη χώρα, την ίδια στιγμή που αστυνομικοί που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τους πραγματικούς υπεύθυνους για τις καταστροφές και τα βάζουν με τους άοπλους μαθητές, που το πολύ πολύ να πετάξουν κανένα αυγό εναντίον τους, την ίδια στιγμή που οι κουκουλοφόροι δρουν ανενόχλητοι καθώς γνωρίζουν ότι η αστυνομία θα τα βάλει με τους αδυνάτους, δηλαδή τα παιδιά που μέσα στην οργή τους αποφασίζουν να δώσουν σε όλους μας ένα μάθημα παιδεία δίνοντας λευκά τριαντάφυλλα στους αστυνομικούς και φωνάζοντας "Εμείς σας προσφέρουμε λουλούδια και εσείς το θάνατο ενός παιδιού", τα παιδιά που για να τιμήσουν τη μνήμη του χαμένου παιδιού αποφασίζουν να μπουν ανάμεσα σε αστυνομικούς και κουκουλοφόρους για να αποτρέψουν τα επεισόδια τα κανάλια επεμβαίνουν και υποτιμούν για άλλη μία φορά τη νοημοσύνη μας.

ΈΛΕΟΣ.. λυπηθείτε μας.. το ποτήρι ήταν γεμάτο και αυτή η σταγόνα το ξεχείλισε Η απόλυτη εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνο.. τη στιγμή που μια οικογένεια θρηνεί για τον άδικο χαμό του παιδιού της, τα κανάλια προβάλουν τα καμένα κτήρια και την απόλυτη αναρχία που επικρατεί την ίδια στιγμή τα πρωινά και μεσημεριανά προγράμματα προβάλλουν αδιάκοπα βίντεο με τη ζωή του δεκαπεντάχρονου και βγάζουν το ένα μετά το άλλο 15χρονα παιδιά να μιλήσουν για τον Αλέξη και να πουν την άποψη τους!!!Μιλάνε όλες τις μέρες για σεβασμό στη μνήμη του παιδιού και την ίδια στιγμή παλεύουν να εξασφαλίσουν τις καλύτερες εικόνες από την κηδεία του παιδιού, γιατί η εικόνα πουλάει...ευτυχώς που δεν υπήρχαν εικόνες από το νεκρό παιδί με τη σφαίρα, καθώς είναι αναμφίβολο ότι θα ήταν η μοναδική εικόνα που θα βλέπαμε για πολλές πολλές ημέρες, και όλα αυτά συνοδεύονται από συγκινητικά κείμενα και πολλά βουρκωμένα μάτια! Αρκετά... ας αντισταθούμε με το δικό μας τρόπο...ας κλείσουμε την τηλεόραση του και ας μην ήμαστε για άλλη μία φορά θεατές στο ίδιο έργο..ας πολεμήσουμε την εκμετάλλευση του πόνου..το ξέρουμε όλοι αυτό "πουλάει", και θα μας το δείχνουν μέχρι να σταματήσουμε να το βλέπουμε!Φτάνει...μπουχτίσαμε από πόνο, ώρα να αντισταθούμε!!Δεν ξέρω τι άλλο να πω.. έχουμε ξεμείνει από λόγια με όλα αυτά!